Het bovenstaande overkomt Wim en Marianne. Enkele jaren terug startten zij een kinderdagverblijf. Wim werkt dan net tien jaar in het basisonderwijs, en daarvoor in de logistiek. Marianne staat ook voor de klas, eveneens in het basisonderwijs. Beiden voelen ze zich uitgeblust in het onderwijs.

Wim krijgt steeds meer last van de werkdruk, de druk op het docententeam en steeds weer wisselende directeuren. Marianne – zij werkt op een andere school – haalt nog wel energie uit de kinderen en het contact met de ouders, maar is al jaren klaar met het onderwijssysteem zelf.

Klein
Beiden blijven ze werken met kinderen leuk vinden. Daarom besluiten ze hun onvrede positief te vertalen: ze beginnen een klein kinderdagverblijf. Klein, met minder kinderen dan wettelijk is toegestaan, want ze willen kwaliteit bieden.

Wim: ‘We hadden de juiste pedagogische papieren, maar kinderopvang is echt anders dan onderwijs. Jonge kinderen kunnen in hun broek plassen, je hebt regels rond veiligheid en krijgt te maken met GGD-controles. Dus we wilden met weinig kinderen het vak eerst goed onder de knie krijgen. Je moet veel weten en kunnen in de kinderopvang.’ Marianne: ‘Die controles gaven soms gedoe (…), maar overeind bleef dat de GGD ons pedagogisch klimaat ijzersterk vindt.’

Ziekmelding
Alles gaat goed, het kinderdagverblijf bloeit, er komen meer medewerkers en de dochter van Wim en Marianne gaat ook werken in de opvang van paps en mams. Maar dan. Het begint eenvoudig, met een ziekmelding van een kindje. Beetje griep, zeggen de ouders (..), maar het blijkt het begin van een ware nachtmerrie voor Wim en Marianne.

Lees het zes pagina’s tellende verhaal verder via Kinderopvangkennis.nl (€ 4,95) of koop het complete nummer – dat in het thema staat van vertrouwen - via Uitgeverij SWP (€ 14,95). Hierin ook aandacht voor de strijd tegen kindermishandeling, de rol van de onderwijsinspectie & veel meer!